آلبوم «خیال» شامل سنتورنوازی‌های منوچهر صادقی است که جایزه «انجمن میراث فرهنگ ملی امریکا» را هم دریافت کرده است. صادقی اهمیت فراوانی برای همکاری میان افراد فرهنگ‌های مختلف قائل است و نقش موسیقی در برقراری رابطه میان آنها و پی‌ریزی یک جهان صلح‌آمیز را بسیار مهم می‌داند و همکاری وی با هنرمندان غیرایرانی مانند سیلز (Seals)، کرفتس (Crafts) و استفان گراپلّی (Stéphane Grappelli)، نوازنده ویلن‌جاز، در ضبط موسیقی سنتی ایرانی منعکس‌کننده طرز تفکرش در این راستاست. منوچهر صادقی در آلبوم «خیال» به تکنوازی سنتور پرداخته و گرگ الیس، نوازندهٔ چیره دست سازهای کوبه‌ای نیز به هنرنمایی در این اثر پرداخته است. الیس توجه ویژه‌ای به سازهای کوبه‌ای هند، خاورمیانه و افریقا دارد و با نوازنده‌های هندی (ذاکرحسین، شانکار قوش و بکرام قوش) و نیز موسیقیدانهای ترکی، ایرانی و افریقایی به اجرا و ضبط موسیقی پرداخته است.
سنتور: منوچهر صادقی
تمبک: پژمان حدادی
سازهای کوبه‌ای: گِرِگ اِلیس
——————————————————————
منوچهر صادقی در سال ۱۳۱۷ در تهران متولد شد. از هفت سالگی نواختن سنتور را شروع کرد. در دوازده سالگی نزد استاد صبا رفت و اندکی بعد جزء شاگردان مخصوص استاد شد. منوچهر صادقی از جمله شاگردان برجسته استاد ابوالحسن صبا است که پس از سال ها کسب فیض از محضر آن استاد عالی قدر به ارکستر شماره یک هنرهای زیبای کشور به رهبری استاد صبا راه یافت.
استاد صبا دو تن از برجسته ترین شاگردان سنتور خود ، فرامرز پایور و منوچهر صادقی ، را برای شرکت در ارکستر شماره ی یک هنرهای زیبای کشور انتخاب کرد. همکاری منوچهر صادقی با این ارکستر به مدت دو سال ادامه یافت و او بعد از فوت استاد صبا همکاری با این ارکستر و تلویزیون ایران را به عنوان تک نواز در زمان رهبری استاد حسین دهلوی تا قبل از عزیمت به امریکا ادامه داد.
منوچهر صادقی سال ها تکنواز آن ارکستر بوده و کنسرت های متعددی در حضور مقامات کشورهای خارجی چون هندوستان،پاکستان،ترکیه،دانمارک،انگلستان و آمریکا اجرا کرده و در عین حال در کنسرواتوار موسیقی ملی ایران تدریس کرده است. صادقی از نوزده سالگی به تدریس سنتور پرداخت. او سال ها با سمت استادی در هنرستان موسیقی ملی در زمان ریاست امیر جاهد به تعلیم دانشجویان پرداخت که از جمله شاخص ترین شاگردان او می توان به مجید کیانی اشاره نمود.
زمانی که استاد صادقی در سال ۱۳۴۳ ایران را به قصد آمریکا ترک نمود تلویزیون ایران به عنوان بزرگداشت ایشان برنامه ی خداحافظی مخصوصی ترتیب داد و از ایشان تجلیل کرد. استاد صادقی به مجرد ورود به کشور آمریکا معرف زندگی فرهنگی و هنری جامعه ی ایرانیان مقیم آمریکا شد. منوچهر صادقی استادی اش در نواختن سنتور را به سمع شنوندگان اطراف و اکناف آمریکا رسانده و وقت خود را بیشتر صرف تعلیم هنرجویان موسیقی ایرانی کرده است.
او نه تنها مورد احترام جامعه ی هنردوستان موسیقی سنتی بلکه در محافل هنری نیز از احترام والایی برخوردار است. ایشان در پیشبرد برنامه های فرهنگی هنری سهیم بوده و به عنوان استاد بخش موسیقی شناسی قومی و نژادی (موسیقی سنتی ایران) در دانشگاه لس آنجلس کالیفرنیا به تدریس پرداخته است. تحقیقات ایشان در زمینه ی موسیقی شناسی از سوی موسسه فولبرایت-هیز مورد تقدیر واقع شده و در سال ۲۰۰۰ جایزه ی “موسیقی دان برتر” را از سوی بنیاد دورفی نصیب او کرده است. منوچهر صادقی اولین هنرمند ایرانی ای است که جایزه ی “انجمن میراث فرهنگی ملی آمریکا” را دریافت کرده است.
استاد صادقی اهمیت فراوانی برای همکاری میان افراد فرهنگ های مختلف قایل است و نقش موسیقی در برقراری رابطه میان آنها و پی ریزی یک جهان صلح آمیز را بسیار مهم می داند. همکاری او با هنرمندان غیر ایرانی مانند سیلز ، کرفتس و استفان گراپلی در ضبط موسیقی سنتی ایرانی منعکس کننده ی طرز تفکرش در این راستاست.
——————————————————————
پژمان حدادی (متولد ۱۳۴۷) نوازنده‌ی ویرتوئُز تمبک و دف، فراگیری تمبک را از ده سالگی زیر نظر اسدالله حجازی و بهمن رجبی آغاز کرد. پس از مهاجرت به امریکا به اجرا با گروه‌های سنتیِ ایرانی و نیز ترکی، هندی و امریکایی پرداخت. او در گروه «دستان» از سال ۱۹۹۵ آثار متعددی را ضبط و اجرا کرده است. از میان آثار منتشر شده ی او می توان «آفتاب نیمه شب»، «سفر به دیگر سو»، «آتش شوق»، «داستان عشق» و موسیقی متن «شاهزاده ی مصر» را نام برد. او در سال ۲۰۰۱ برنده‌ی جایزه‌ی «موسیقی‌دان برتر» از سوی بنیاد دورفی (Durfee Foundation) شد. پژمان حدادی مؤسس کانون موسیقی «نیریز» در کالیفرنیاست و در آنجا به تدریس تمبک و دف می پردازد.
———————————————————————
گِرِگ اِلیس، نوازنده‌ی چیره دست سازهای کوبه‌ای، با طیف وسیعی از هنرمندان جهان از بِک تا بیلی آیْدُل همکاری کرده است. او پژوهشگر سازهای کوبه‌ای در دانشگاه ایالتی سن‌خوزه بوده است. اِلیس به همراه اعظم علی، هنرمند ایرانی‌تبارِ کانادایی، گروه «وَس» (Vas) را تشکیل داده و از او تاکنون چهار آلبوم توسط شرکت نارادا و یک تکنوازی با نام «کالا روپا» (۱۰۰۲) منتشر شده است. او توجه اش را به سازهای کوبه ای هند، خاورمیانه و افریقا معطوف کرده و با نوازنده‌های هندی (ذاکرحسین، شانکار قوش و بِکْرام قوش) و نیز موسیقیدانهای ترکی، ایرانی و افریقایی به اجرا و ضبط پرداخته است.
