این اثر بی کلام است و رپرتواری برای تکنوازی پیانو با نگرشی شخصی به آهنگسازی کلاسیک معاصر بین سال‌های ۸۶ تا ۹۲ نوشته شده است.
این اثر شامل ۱۴ قطعه است. آذین رضوی و نینا برزگر در این آلبوم به پیانو نوازی پرداخته اند.
رویکرد اصلی در گردآوری این مجموعه تنوع در فرم، بستر صوتی و تکنیک های اجرایی است که با نوازندگان پیانو در سطوح مختلف مناسب به نظر می رسد
