√ پرسه نام اثری از میدیا فرج نژاد نوازنده تار و آهنگساز نام آشنای موسیقی ایرانی است که به صورت تک قطعه در ادامه پروژه ای از وی به نام “عصیان” منتشر شده است.
بهزاد عبدی آهنگساز نامی موسیقی در رابطه با این اثر نوشته است : « «قطعه اى كه مثل رود جارى است، زلال است، نُتهایش دیدنى‌اند و پر از تصاویرى است بى بدیل از ذهن سیال و چه بسا طغیانگر آهنگساز و نوازنده آن. این رود حتما به بى نهایت مى‌رسد و ابدى است و تا دریا، دریاست این رود به او مى‌پیوندد. جرعه‌اى از این رود نیوش كنى مست مى‌شوى و همراهش مى‌شوى. قطعه فرم مستحكمى دارد و در عین حال منعطف. ایستاده بر سكوى كهن به آینده نظاره مى‌كند و از حالات و رفتار موسیقى نو كه همانا تصورات زیباى نوازنده است سرچشمه مى‌گیرد. تكنیك اجرایى آن استفاده كمتر از دست راست (مضراب است) و چه خوب كه از قلب فرمان مى‌گیرد. درود بر میدیاى عزیز كه همواره خلاق است و طغیانش حتى در آرامشش هویداست»
پروژه‌ی «عصیان» با همت میدیا فرج‌نژاد شکل گرفته و دومین گامِ این پروژه قطعه‌ی «پرسه» است. به نقل از روابط عمومی پروژه‌ی «عصیان»، میدیا فرج‌نژاد نوازنده تار و آهنگساز موسیقی ایرانی پروژه‌ای با عنوان «عصیان» طراحی کرده که قرار است قطعه‌های آن به صورت تدریجی منتشر و در اختیار علاقه‌مندان قرار گیرد.
این پروژه شامل چندین قطعه‌ی موسیقی با محوریت تار است که به صورت صوتی و تصویری ضبط و به تفکیک منتشر می‌شود. در نهایت هم همه‌ی این آثار در قالب آلبومی به بازار ارائه خواهد شد.
نخستین گام این پروژه قطعه‌ی «تارَنگ» بود که پیشتر به صورت صوتی و تصویری منتشر شد و اکنون دومین قطعه از این پروژه با عنوانِ «پرسه» منتشر می‌شود. این قطعه در آواز اصفهان نواخته شده و صدابردارش پیمان توسلی است.
آثاری که در قالب پروژه‌ی «عصیان» ساخته می شوند، سعی در ایجاد فضایی موسیقایی مبتنی بر نغمات موسیقی اصیل ایرانی اما با رویکردی امروزی و نگاهی نوگرایانه را دارد .
بهزاد عبدی از آهنگسازان مطرح موسیقی ، یادداشتی برای قطعه‌ی «پرسه» نگاشته که متن این یادداشت به این شرح است:
«قطعه‌اى كه مثل رود جارى است، زلال است، نُتهايش ديدنى‌اند و پر از تصاويرى است بى بديل از ذهن سيال و چه بسا طغيانگر آهنگساز و نوازنده آن.
اين رود حتما به بى نهايت مى‌رسد و ابدى است و تا دريا، درياست اين رود به او مى‌پيوندد. جرعه‌اى از اين رود نيوش كنى مست مى‌شوى و همراهش مى‌شوى.
قطعه فرم مستحكمى دارد و در عين حال منعطف. ايستاده بر سكوى كهن به آينده نظاره مى‌كند و از حالات و رفتار موسيقى نو كه همانا تصورات زيباى نوازنده است سرچشمه مى‌گيرد.
تكنيك اجرايى آن استفاده كمتر از دست راست (مضراب است) و چه خوب كه از قلب فرمان مى‌گيرد.
درود بر ميدياى عزيز كه همواره خلاق است و طغيانش حتى در آرامشش هويداست».
